فرق جعل و انکار و تردید

فرق جعل و انکار و تردید

فرق جعل و انکار و تردید موضوعی حقوقی است که در این مقاله به آن پرداخته شده است. قبل از بررسی فرق این سه مفهوم قانون آیین دادرسی مدنی، لازم است تا با معانی جعل، انکار و تردید به صورت مجزا و یا جداگانه آشنا شویم. پس لطفا ما را تا انتهای این مطلب همراهی نمایید.

انکار

در حقوق ایران، انکار یا  Denial به عنوان یک ادعای مخالف یک واقعیت حقوقی یا واقعیت واجب مطرح می‌شود. به عبارت دیگر زمانی که یک شخص یا نهادی تصریح می‌کند که یک ادعا یا واقعیت قانونی یا حقیقی وجود ندارد یا به آن اعتراض دارد؛ آن موضوع را انکار کرده است. توجه داشته باشید هنگامی که یک فرد یا شخصیت حقوقی وجود یک توافق را انکار کند، چنین اقدامی از جانب او می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر جریان پرونده و حکم دادگاه داشته باشد.

جعل

در حقوق ایران، مفهوم جعل یا  Forge به تقلبی که به وسیله تولید و ارائه داده‌ها یا اسناد دروغین صورت می‌گیرد و هدف آن فریب دیگران است، اشاره دارد. به طور خاص در مفاد حقوقی، این عمل به عنوان یک نقض شناخته می‌شود و جعل نه تنها به عنوان یک تخلف حساب می‌شود بلکه ممکن است به عنوان یک جرم نیز شناخته شود. برای مثال، فرض کنید یک فرد اسنادی را دستکاری کرده و اطلاعات اشتباهی را در آن وارد کرده. سپس این اسناد را به منظور فریب یا مغایرت با واقعیت به دیگران ارائه می‌دهد. این کار، به عنوان جعل شناخته می‌شود، چرا که فرد متقلب اطلاعات اشتباهی را ارائه کرده و تلاش داشته است تا از طریق اطلاعات دروغین منتفع شود.

تردید

در قانون ایران، اصطلاح تردید یا Doubt به معنای عدم اطمینان یا شک و تردید در مسائل قانونی یا قضایی اشاره دارد. وقتی یک شخص یا نهادی از اعتبار یا قانونی بودن یک ادعا یا عمل شک کند، به این وضعیت تردید می گویند. فرض کنید یک شرکت قراردادی را ارائه می‌دهد که به نظر می‌رسد مفاد آن غیرقانونی و یا موجب شک و تردید باشد. در این صورت، سایر افراد یا شرکت‌ها ممکن است از قانونی بودن این قرارداد شک کنند و این شک و تردید می‌تواند موجب ایجاد مسائل قانونی و قضایی شود که نیازمند رسیدگی قضایی و حل اختلاف باشد.

فرق جعل و انکار و تردید ؟

حال که به تعریف هر یک از این اصطلاحات پرداخته شد، می‌توان گفت که انکار می‌تواند تلاشی برای ساخت یک وضعیت مصنوعی یا جعلی باشد؛ در حالی که تردید، نوعی عدم اطمینان یا نگرانی در مورد صحت یا درستی چیزی است. در نتیجه این سه مفهوم با یکدیگر مرتبط هستند اما تفاوت هایی بین آنها وجود دارد. فرق جعل و انکار و تردید در آیین دادرسی مدنی ایران، در ادامه شرح داده شده است. با نگاهی به آیین دادرسی مدنی ایران در خواهید یافت که ضرورت مشاوره با حقوقدانان و وکیلان مطرح، جهت درک دقیق و کاربرد صحیح این مفاهیم حقوقی، بسیار مهم است.

اولین تفاوت: ارائه دلایل جعلیت

اولین فرق جعل و انکار و تردید ماده ۲۱۹ قانون آیین دادرسی مدنی ایران مربوط به ادعای جعلیت است. این ماده به قضاوت در مورد ادعاهای جعلیت اشاره دارد. در مجموع ادعای جعلیت به معنای ادعای بر اساس اینکه سند یا مدرکی تقلبی یا جعلی است، مطرح می‌شود. مثلاً، اگر فردی در یک پرونده قضائی ادعا کند سندی که محرر کرده است تقلبی یا جعلی است، یک ادعای جعلیت مطرح کرده است. بر اساس این ماده، ارائه دلایل جعلی بودن سند یا مدرک برای بررسی لازم است.

دومین تفاوت: نوع سند ارائه شده

دیگر فرق جعل و انکار و تردید، ادعای جعل مادی معمولا نسبت به اسناد رسمی یا غیر رسمی رخ می دهد. ولی انکار و تردید نسبت به اسناد رسمی و عادی صورت نمی گیرد.

سومین تفاوت: تکلیف اثبات ادعا

در انکار و تردید، نیازی نیست که از سوی اظهار کننده ثابت شود؛ اما ادعای جعل، چون ادعا  است، لازم است تا با دلیل اثبات گردد.

چهارمین تفاوت: تسلیم اصل سند

در صورت اظهار انکار و تردید، لازم است تا اصل سند عادی در همان جلسه به دادگاه ارائه گردد ولی ادعای جعل به این صورت نیست. ماده ۲۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی به دقت به مسائل مرتبط با جعلیت پرداخته و رویه‌ها و راه‌هایی را برای اثبات یا رد ادعاهای مربوط به جعلیت تعیین می‌کند. به طور کلی، این ماده به شرایط و رویه‌های لازم برای ثابت شدن یا رد ادعاهای جعلیت اشاره دارد که شامل اثبات صحت یا نادرستی اسناد، مدارک و اطلاعات مربوطه است. در نتیجه اصل سند در مهلت مقرر باید تسلیم به دادگاه شود. به علاوه این ماده به آسیب‌ها و عواقب ناشی از جعل یا تقلب اسناد و مدارک می‌پردازد و روابط حقوقی ناشی از این امور را تنظیم می‌کند.

پنجمین تفاوت: ممنوعیت دادن رونوشت یا روگرفت

ماده ۲۲۲ از قانون آیین دادرسی مدنی ایران به ممنوعیت رونوشت یا روگرفت سند اشاره دارد. این ماده بنا به مفادش، هرگونه رونوشت یا روگرفت از اسناد و مدارکی که بر اساس قانون مجاز به رونوشت کردن نیستند، توسط دادگاه به رسمیت شناخته نمی‌شود. ماده ۲۲۲ قانون آیین دادرسی مدنی، به منظور حفظ صحت و اعتبار اسناد و مدارک حاکمیت قانونی و از سوی دیگر به منظور جلوگیری از سوء استفاده و تقلب اطلاعاتی که ممکن است منجر به تضییع حقوق طرفین یا عدالت در دادرسی شود، این ممنوعیت را تعیین کرده است.

ششمین تفاوت: امکان رسیدگی کیفری

جعل سند نوعی جرم است و به عنوان جرم در قانون شناخته می شود ولی انکار و تردید عملی مجرمانه نیست و اگر اصالت ادعا و سند اثبات نشود، شخص ابراز کننده نخواهد توانست تعقیب کیفری گردد. توجه داشته باشید که با توجه به شیوه طرح انکار و تردید می توانند بر ادعای وقوع جرم دلالت نمایند.

سوالات متداول

1. مهلت اظهار تردید، انکار، ادعای جعل چقدر است؟ لازم است اظهارات شما تا اولین جلسه دادرسی به عمل آیند.

2. هزینه کارشناسی در تردید، انکار، ادعای جعل بر عهده کیست؟ در جعل فردی که ادعای جعل را مطرح می کند باید هزینه کارشناسی را پرداخت کند. در انکار یا تردید، شخصی که سند وی مورد اظهار یا تردید واقع شده لازم است تا هزینه کارشناسی را پرداخت کند.

3. ظرف چند روز اصل سند موضوع ادعای جعل باید به دادگاه تسلیم شود؟ ظرف ده روز باید اصل تسلیم به دادگاه شود.